Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ (η μεγάλη παγίδα της "Demo-crash-y")







Είσαι η κεφαλή και θες να ξεμπουκώσουν οι απο κάτω, που ήδη έχουν αρχίσει να στα πρίζουν επειδή δεν πράττεις αυτά που θα ήθελαν να πράττεις αντ αυτών ( παρ' όλο που εσύ ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν παίζει: άμα έκανες αυτά που ονειρεύονται αυτοί, δεν θα ήσουνα κεφαλή, πάει και τέλειωσε.).

Τι κάνεις?
Τα ακόλουθα, με την εξής σειρά:

1. Προκηρύσσεις δημοψήφισμα στα ξαφνικά, για ένα "μείζον" θέμα (όχι όμως το πιο μείζον, απλά, πιασάρικο να είναι και κάνει για αποπροσανατολισμό απο τα αλήθινά μείζονα θέματα- μείζονα για το Δήμο, όχι για σένα φυσικά, αλλά η κάθε δουλειά έχει και τα ζόρια της), φροντίζοντας ταυτόχρονα να εμφυσήσεις στον "δήμο" αγωνιστικό φρόνημα περί ΄ανένδοτου αγώνα".

2. Αφού αρχίσουν οι γκρίνιες μεταξύ των μελών του "δημου" (αφού το θέμα δεν είναι το πιο μείζον και το ερώτημα δεν έχει λόγο ύπαρξης απο μόνο του, πράγμα που, ακόμη και κάμποσα απο τα ζουλάπια αρχίζουν να βλέπουν), άσε που, δεν απαντιέται με ΝΑΙ ή ΟΧΙ υπο φυσιολογικές συνθήκες, κοτσάρεις στην επικίνδυνη απάντηση και δύο υπο-απαντήσεις, δικής σου επιλογής (για να αρχίσει η περαιτέρω διάσπαση και ανακατωσούρα).

3. Επειδή δεν θέλεις να ψηφίσουν την μια απο αυτές τις υποαπαντήσεις (δεν βολεύει εσένα και τα παρεάκια που είναι Κράτος εν Κράτει στον Δήμο, αλλά τα μέλη έχουν αρχίσει να ξυπνάνε και να γκρινιάζουνε ήδη), σε αυτήν, κοτσάρεις ΜΑΖΙ και μια άλλη υπο-απαντηση, που ξέρεις ότι η πλειοψηφία δεν επιθυμεί, οπότε, υπολογίζεις ότι θα αποφύγει αυτή την επιλογή (του πάμε πακέτο), απο φόβο μην εφαρμόσεις τελικά, αυτό που δεν γουστάρουνε και τόσο.

4. Ξέρεις βέβαια, εκ των προτέρων ότι τα μέλη του Δήμου, δεν μπορούν καν να διανοηθούν ότι θα μπορούσανε να μην έχουνε νταβατζή πάνω απο το κεφάλι τους, οπότε, χαλαρώνεις και τους αφήνεις να φαγωθούνε με την ησυχία τους μεταξύ τους μέχρι να γίνει το δημοψήφισμα (αφού Ιστορικά και διαχρονικά, τα δημοψηφίσματα, μόνο διχόνοια φέρνουνε και επιπλέον, παίρνουνε και την ευθύνη απο το δικό σου κεφάλι, οπότε, όλα βαίνουν μέλι γάλα). Άλλωστε, έχουνε ζοριστεί τόσο με τη μιζέρια που ζούνε οι απο κάτω που "ακόμα και οι βάρβαροι ήτο μια κάποια λύσις", οπότε, εξ αυτού και μόνο του λόγου, έχεις διασφαλίσει μια ικανή συμμετοχή.

5. Το δημοψήφισμα γίνεται και συ, τρίβεις τα χέρια σου με το αποτέλεσμα, μιας και:
α) για άλλη μια φορά, έβαλες τα ζουλάπια να πάρουν την ευθύνη που όφειλες να αναλάβεις εσύ ως κεφαλή (αλλιώς, αμα ήτανε να την πάρουν μόνοι τους, τι να σε θέλανε εσένα?)
β) με το σιγουράκι αποτέλεσμα που έχεις, τους έχεις ξαναφέρει στο σημείο να κάνουν κάτι που, υπο άλλες συνθήκες, δεν θα επέλεγαν (αλλά φίλε μου, τα διλλήματα, απαξ και μπεις στη λογική τους, σε γαμάνε κανονικά- λες και δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι...)
γ) παράλληλα, τους πετάς και πέντε έξι κορώνες περί "νίκης της Δημοκρατίας" και αυτοί, ανιστόρητοι και μπουκωμένοι όπως είναι, αλαλάζουν ευτυχείς (επικίνδυνο πράγμα το Κράτος του Δήμου, έτσι και πέσει σε λάθος χέρια, αλλά που να το θυμάσαι αυτό, λωτοφάγε ψηφοφόρε- ή ίσως και χρυσόψαρο, δεν μπορώ να είμαι σίγουρη)
δ) στο τέλος, κάνεις μια απο τα ίδια (αφού φυσικά, εχεις διατηρήσει το δικαίωμα σου να συγκεκριμενοποιήσεις εσύ την "λαϊκή εντολή") και οι παπάρες νομίζουν ότι, επειδή συμμετείχαν στο πανηγυράκι αυτό, κάτι κατάφεραν (ξεχνάνε ότι, αν η ψήφος είχε νόημα, θα ήτανε παράνομη προ πολλού, βλέπεις, όπως ξεχνάνε ότι ψηφίζουν δεδομένα που έχουν τεθεί απο άλλους και όχι απο τους ίδιους). Τελικά, επειδή ο διάολος έχει πολλά ποδάρια- τόσα που, όσο και να πας να του τη βγεις, αυτός θα κάνει αυτό που θέλει, κυρίως επειδή η "πλειοψηφία" είναι μάζα που επιζητά απεγνωσμένα την απατηλή δύναμη των μεγάλων νούμερων - και οι μάζες είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα για την δημόσια υγεία μεν, αλλά εξαιρετικά ακίνδυνες για τη δικιά σου.

Αυτά.

(οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι προϊόν φαντασίας και η γράφουσα δεν φέρει καμία ευθύνη για τυχόν συνειρμούς του καθενός, αφού μόλις έγραψε ακόμα μια φανταστική ιστορία επιστημονικής κιόλας - το τονίζω το "επιστημονικής", φαντασίας.....).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου